Dagen zonder woorden

De verhalen in Dagen zonder woorden zinderen van passie en drama maar toch is het niet zozeer de plot die het verhaal stuurt, maar wel de idee en de stijl, de voorstelling en de dialogen. Vaak groeien de verhalen vanuit een specifieke plek, gezien, gelezen of verzonnen. Ze roepen soms de sfeer op van films uit de nouvelle vague.

Hilde De Smedt: ‘Het mooie aan verhalen schrijven is de traagheid waarmee je te werk kan gaan, je kan herschrijven, toevoegen en schrappen. Gesprekken gaan vaak zo snel maar in deze dialogen op papier is er tijd voor zoekend spreken, voorzichtig vorm geven aan gedachten. En als er geen woorden te vinden zijn, dan is er de optie voor dagen zonder woorden.’