Chantal Sap

Chantal Sap schildert met woorden de betovering en de onttovering van stad, zee en land.

De stad houdt nooit op: afbraak en opbouw, feest en rouw. Mensen met hun vele gezichten zijn deel van de stad, zij maken de stad.

In landschap en zee liggen het uitgestrekte en het verstilde. Zij gaan door, ondanks de bedreigingen van de mens.

Chantal Sap creëert eilanden van verstilling en verdieping. Dat deed ze eerder al in haar woordinstallaties, videogedichten en tentoonstellingen waarvoor zij samenwerkte met andere kunstenaars. Zij publiceerde de bundels Lichtende kamers – Besloten hofjes (i.s.m. Anne Manteleers, voor de Kruidtuintentoonstelling in Leuven, 2016), Videogedicht Versporen (i.s.m Klaas Verpoest, voor de tentoonstelling Geënt, in Parkabdij Leuven, 2011), Tweeblik door Elvire B. Cleenwerck (pseudoniem van Chantal Sap en Bart Madou, 2012). Woorden om te zeggen en te zwijgen (i.s.m Kathelijne De Vriendt voor de tentoonstelling Steeds weer zoeken mijn ogen in Begijnhof Sint-Amandsberg, 2006).