mama en papa en papa en mama en mama en mama en mama en ik

Bernard Van Eeghem gaat door: door de regen, de wind, de deur, de vrieskou, de ziekte, dwars door alles heen. Hij schildert, schrijft en denkt na over de wereld, zijn brokkelbrein kent geen genade, niets uit niets en alles om ‘t even, alles voor even, altijd immer beven, zo is het leven. Nu lezen dus, luidop dan, want eens zal alles wat ooit is geweest zijn vergaan. Nu is de tijd, het is nu tijd, nu is altijd.